Pole elek­tro­ma­gne­tycz­ne, fale, opty­ka, fizy­ka współ­cze­sna…
Na pierw­szy rzut oka – kolej­ny zestaw dzia­łów, któ­re trze­ba przejść, żeby „zali­czyć pro­gram”.
Ale w Inqba­to­rze patrzy­my na to ina­czej.

Fizy­ka na tym pozio­mie to już nie tyl­ko narzę­dzia – to opo­wieść o spój­no­ści świa­ta. O tym, że drga­nia waha­dła łączą się z fala­mi elek­tro­ma­gne­tycz­ny­mi, a świa­tło zacho­wu­je się raz jak pro­mień, a raz jak fala. Że to samo rów­na­nie opi­su­je fale dźwię­ko­we i świa­tło gwiazd. Że zja­wi­ska z labo­ra­to­rium pro­wa­dzą nas w stro­nę kosmo­su, ato­mu i cza­su.

Dla­te­go zamiast suche­go „mate­ria­łu do opa­no­wa­nia”:
– szu­ka­my powią­zań mię­dzy opty­ką, aku­sty­ką i elek­tro­ma­gne­ty­zmem,
– poka­zu­je­my, że teo­ria względ­no­ści czy pro­mie­nio­twór­czość to nie abs­trak­cja, ale drzwi do zro­zu­mie­nia natu­ry,
– uczy­my myśleć języ­kiem fizy­ki tak, by rów­na­nia prze­sta­wa­ły być zagad­ką, a sta­wa­ły się opo­wie­ścią.

Egza­min? Jeśli widzisz, jak całość ukła­da się w logicz­ną struk­tu­rę, egza­min jest tyl­ko potwier­dze­niem. Naszym celem jest coś więk­sze­go – umie­jęt­ność dostrze­ga­nia, że świa­tło, ruch i ener­gia to w grun­cie rze­czy róż­ne obli­cza tej samej, wiel­kiej cało­ści.

Zakres mate­ria­łu obej­mu­je:

1. Pole elek­tro­ma­gne­tycz­ne
1.1. Induk­cja elek­tro­ma­gne­tycz­na
1.2. Pra­ca i ener­gia w polu magne­tycz­nym
1.3. Obwo­dy prą­du prze­mien­ne­go

2. Drga­nia i fale elek­tro­ma­gne­tycz­ne
2.1. Ruch drga­ją­cy
2.2. Waha­dła
2.3. Ener­gia drgań
2.4. Skła­da­nie drgań

3. Fale mecha­nicz­ne i elek­tro­ma­gne­tycz­ne
3.1. Fale
3.2. Aku­sty­ka
3.3. Fale elek­tro­ma­gne­tycz­ne
3.4. Opty­ka fizycz­na

4. Opty­ka geo­me­trycz­na
4.1. Odbi­cie i zała­ma­nie świa­tła
4.2. Ukła­dy optycz­ne
4.3. Pry­zma­ty

5. Fizy­ka współ­cze­sna
5.1. Pro­mie­nio­twór­czość
5.2. Ele­men­ty teo­rii względ­no­ści
5.3. Ewo­lu­cja gwiazd
5.4. Budo­wa ato­mu